Bog Ojciec - Stowarzyszenie Arka Ocalenia

O potrzebie Nabożeństwa do Boga Ojca Apeluję o Święto Ku Czci Boga Ojca całej ludzkości, o które sam Bóg prosił w orędziach objawionych przez s Eugenię Elisabettę Ravasio w 1932 roku we Francji. W świętym Kościele trzeba uzupełnić kult, oddając w szczególny sposób cześć Twórcy tej społeczności, Temu, który przyszedł, aby Kościół założyć, Temu, który jest jego duszą – Bogu w trzech Osobach: Ojcu, Synowi i Duchowi Świętemu. Dopóki Trzy Osoby nie będą czczone indywidualnie i w sposób szczególny w Kościele i w całej ludzkości, czegoś będzie brakować tej Społeczności.

Stosowane są więc następujące formuły łacińskie:
Imprimi potest (łac. nadaje się do druku) – nadawane dla publikacji pisanych przez zakonników; oznacza, że dzieło zostało sprawdzone i zaaprobowane przez kanonicznego przełożonego autora lub przełożonego zakonu (generała, prowincjała).

Nihil obstat (łac. nic nie przeszkadza) – oznacza, iż publikacja została sprawdzona i zatwierdzona przez cenzora diecezji, który określił ją jako wolną od błędów doktrynalnych i moralnych; cenzor jest wyznaczany przez biskupa i współpracuje z autorem w celu usunięcia ewentualnych błędów.

Imprimatur (łac. niech będzie odbite) – oznacza, że publikacja została zatwierdzona do druku przez biskupa diecezji lub inna władzę kościelną.

Biskup Aleksander Caillot był francuskim duchownym katolickim, który pełnił funkcję biskupa diecezji Grenoble. Jego posługa przypadła na pierwszą połowę XX wieku. Był znany z aktywności duszpasterskiej oraz zaangażowania w sprawy społeczne i edukacyjne w swojej diecezji. “Przedmiot misji, który byłby powierzony Matce Eugenii, jest sprecyzowany i z doktrynalnego punktu widzenia wydaje mi się słuszny i stosowny. Przedmiot ścisły: poznać i czcić Ojca, przede wszystkim przez ustanowienie specjalnego święta, o które proszony jest Kościół. Proces ustalił, że święto liturgiczne ku czci Ojca mieściłoby się w zarysie całego katolickiego kultu, zgodnie z tradycyjnym duchem modlitwy katolickiej, która wznosi się ku Ojcu za pośrednictwem Syna, w Duchu Świętym, jak to wykazują modlitwy Mszy i liturgiczne ofiarowanie chleba i wina Ojcu w Świętej Ofierze.”

Biskup Grenoble Aleksander Caillot

Ojciec Raniero Cantalamessa to włoski kapucyn, teolog i kaznodzieja papieski urodzony 22 lipca 1934 roku. Od 1980 roku głosi kazania dla papieża i Kurii Rzymskiej. Znany jest z głębokiej wiedzy teologicznej i umiejętności przekazywania skomplikowanych prawd wiary w przystępny sposób. To smutne, że w całym roku liturgicznym nie ma święta Ojca, że w całym Mszale nie ma nawet mszy wotywnej ku Jego czci. Kiedy się nad tym zastanowić, jest to coś bardzo dziwnego; są niezliczone święta Jezusa Syna; jest święto Ducha Świętego; jest wiele świąt Matki… Nie ma ani jednego święta Ojca, „źródła i pochodzenia wszelkiej boskości”. Można by niemal
powiedzieć, że jest Ojcem, takim „nieznanym bóstwem”, już nie Duchem Świętym. Istnieje wprawdzie święto Trójcy Przenajświętszej, które jednak jest świętem tajemnicy
lub dogmatu, a nie osoby, a w każdym razie nie tylko jednej osoby boskiej. Co więcej, fakt, że jest święto Świętej Rodziny, nie oznacza, że Kościół odczuł potrzebę celebrowania, również indywidualnie, trzech Osób Świętej Rodziny. Jest święto, a raczej dwa, przybranego ojca Jezusa, ale nie ma ani jednego święta prawdziwego Ojca. Czy nie nadszedł czas, aby wypełnić tę lukę? Wiele świąt narodziło się, aby odpowiedzieć na szczególne potrzeby epoki: na przykład święto Bożego Ciała narodziło się jako odpowiedź wiary na zaprzeczenie rzeczywistej obecności dokonane przez Berengara z Tours; na zagrożenie jansenizmem Kościół odpowiedział świętem i kultem Najświętszego Serca Jezusowego i nikt się nigdy nie dowie, ilu i jakich łask duchowych ten kult był okazją. Mówiono, że dziś zagrożenie dotyczy samego rdzenia wiary chrześcijańskiej, jakim jest objawienie Boga jako Ojca – „Ojca naszego Pana Jezusa Chrystusa”, jak zawsze nazywa Go św. Paweł, – a więc samej Trójcy Świętej. Jeśli w naszych czasach Opatrzność przywraca świadomości tajemnicę cierpienia Boga, to nie może to być przypadek, ale dlatego, że Duch Święty wie, że jest to konieczne lekarstwo na uzdrowienie chorego myślenia współczesnego człowieka, który znalazł w cierpieniu zgorszenie oddalające go od Boga. W pedagogice Kościoła, święto zawsze było uprzywilejowanym sposobem na wprowadzenie w życie wiernych szczególnej tajemnicy lub wydarzenia z historii zbawienia. Znajomość i zażyłość Ducha Świętego z pewnością byłyby znacznie bardziej wyblakłe bez święta Pięćdziesiątnicy. Święto jest żywą katechezą, a dziś pilnie potrzebna jest katecheza o Ojcu. Oprócz swojej wartości katechetycznej, święto Ojca, jak każde święto, miałoby także wartość [homologezy], czyli publicznego i radosnego wyznania wiary. Święto jest bowiem najwyższą i najbardziej uroczystą formą głoszenia wiary, ponieważ cały lud chóralnie w nim uczestniczy. Chrześcijanie sprawiliby z pewnością wielką radość
Sercu Zmartwychwstałego Pana, gdyby mogli realizować to przedsięwzięcie „ekumenicznie”, to znaczy zgadzając się ze wszystkimi Kościołami, które je akceptują, aby świętować, za wspólną zgodą, tego samego dnia, święto Ojca. W oczekiwaniu na taki dzień, możemy już w głębi serca obchodzić święto Ojca „w duchu i prawdzie”, być może zachęcając do małych inicjatyw duchowych, które mają na celu lepsze poznanie Ojca, oddawanie Mu czci i wyrażanie Jemu całą synowską miłość, w zjednoczeniu z Jezusem, który zawsze świętuje Swego Ojca… Dzieje się to już rzeczywiście i wiele osób doświadcza nowego i niezwykłego rozmachu, jakiego to świętowanie nadaje wierze i całemu życiu duchowemu.

O. Raniero Cantalamessa OFMCap., „Święto dla Ojca”,
w: Życie pod panowaniem Chrystusa, Mediolan: Wydawnictwo Ancora,
wyd. 6, 1991, s. 96-97.

+  Petrus Canisius van Lierde, Vic. Generalis e Vic. Civitatis Vaticanae, Roma die 13 Martii 1989.

Dopóki Trzy Osoby nie będą czczone indywidualnie i w sposób szczególny w Kościele i w całej ludzkości, czegoś będzie brakować tej społeczności. Dałem już odczuć ten brak niektórym duszom, ale większość z nich - zbyt nieśmiała - nie odpowiedziała na Moje wezwanie. Inni odważyli się mówić o tym, komu trzeba, lecz wobec napotykanego uporu nie nalegali.

Nowennę możemy rozpoczynamy na 9 dni przed każdym  świętem Boga Ojca
Chcę, pragnę Święta ku czci Mojej Świętej Osoby w  Pierwszą Niedzielę Sierpnia
„Dziś 7. dzień miesiąca i dziś jest dzień  Mojego Święta. Dziś udzielam światu specjalnych Łask, szczególnie tym, co o to  proszą Mnie, jako Ojca całej ludzkości. Mało, kto o Mnie pamięta i czci Mnie, a  przecież i Ja zasługuję na cześć. Ja Jestem twój Bóg i Pan i proszę, aby kto  tylko będzie mógł i chciał niech uczci Mnie w każdy 7. dzień każdego miesiąca, a  w sierpniu dodatkowo w 1. niedzielę sierpnia.

Słowo zachęty do wszystkich ludzi
Teraz nadeszła Moja  godzina. Ja sam przychodzę, aby dać poznać ludziom, Moim dzieciom, to, czego do  dnia dzisiejszego zupełnie nie rozumieli. Ja sam przychodzę przynieść płonący  ogień prawa Miłości, aby można było w ten sposób stopić i zniszczyć potężną  warstwę lodu, która okala ludzkość. O, droga ludzkości! O, ludzie, dzieci Moje,  wyrwijcie się z więzów, którymi do dziś krępował was szatan poprzez lęk przed  Ojcem, który jest samą Miłością! Przyjdźcie, zbliżcie się! Macie wszelkie prawo  zbliżyć się do waszego Ojca. Otwórzcie serca, proście Mojego Syna, aby coraz  lepiej dawał wam poznać Moją łaskawość wobec was. O, wy, którzy jesteście  niewolnikami zabobonów i praw szatańskich, wyrwijcie się z tej tyrańskiej  niewoli i przyjdźcie do Prawdy prawd. Rozpoznajcie Tego, który was stworzył i  jest waszym Ojcem. Nie utrzymujcie, że posługujecie się waszymi prawami, darząc  uwielbieniem i hołdami tych, którzy zmuszali was aż dotąd do prowadzenia  bezużytecznego życia, lecz przyjdźcie do Mnie! Czekam na was wszystkich, bo  wszyscy jesteście Moimi dziećmi.

Was, Moi umiłowani synowie, kapłani i zakonnicy, zachęcam,  byście dawali poznać tę Ojcowską Miłość, którą żywię do wszystkich ludzi, a do  was szczególnie. Jesteście zobowiązani tak pracować, aby Moja Wola spełniała się  w ludziach i w was. Wolą tą jest, abym był znany, czczony i kochany. Nie  pozwólcie, by Moja Miłość tak długo była nieaktywna; bowiem spala Mnie  pragnienie bycia kochanym! Oto jest wiek bardziej uprzywilejowany od wszystkich.  Z obawy, by ten przywilej nie został wam odebrany, nie pozwólcie, by minął!  Dusze potrzebują pewnych dotknięć Bożych, a czas nagli. Nie lękajcie się  niczego, jestem waszym Ojcem, pomogę wam w wysiłkach i w pracy. Będę was zawsze  podtrzymywał i dam wam zakosztować, nawet już na tym świecie, Pokoju i Radości  duszy. Sprawię, że zaowocuje wasza posługa i wasze dzieła pełne gorliwości.  Udzielę daru nieocenionego, ponieważ dusza, która trwa w Pokoju i Radości, już  zaczyna kosztować Nieba, oczekując wiekuistej nagrody.

Wierzcie Mi, wy, którzy Mnie słuchacie czytając te słowa!  Gdyby wszyscy ludzie znajdujący się z dala od naszego Kościoła katolickiego  usłyszeli o tym Ojcu, który ich kocha, który jest ich Stworzycielem i Bogiem, o  Ojcu, który pragnie im dać życie wieczne, duża część z nich, także spośród  najbardziej upartych, przyszłaby do tego Ojca, o którym mówilibyście im., Jeżeli  nie możecie iść osobiście, aby do nich przemawiać, szukajcie innych sposobów. Są  tysiące sposobów bezpośrednich i pośrednich. Posługujcie się nimi w pracy, w  prawdziwym duchu uczniów i z wielkim zapałem. Obiecuję wam, że wasze wysiłki  będą prędko - dzięki łasce - ukoronowane wielkimi sukcesami. Stańcie się  apostołami Mojej ojcowskiej Dobroci, a przez gorliwość, jaką dam wam wszystkim,  będziecie mieć siłę i moc nad duszami.
Będę zawsze przy was i w was. Jeżeli  dwóch będzie przemawiać, Ja będę między wami dwoma, jeżeli będzie was więcej,  będę między wami. W ten sposób będziecie mówić to, czym Ja was natchnę i  wprowadzę waszych słuchaczy w pożądane nastawienie. I tak ludzie zostaną podbici  miłością i zbawieni na całą wieczność. Jeśli chodzi o sposoby uwielbienia Mnie -  tak, jak tego pragnę - nie proszę was o nic innego, jak tylko o wielkie  zawierzenie. Nie sądźcie, że oczekuję od was surowości obyczajów, umartwień, że  chcę, byście chodzili boso lub padali twarzą w proch, posypywali się popiołem  itp. Nie, nie! Chcę i to jest Mi drogie, byście zachowywali wobec Mnie postawę  dziecięcą, pełną prostoty i zaufania Mi! Z waszą pomocą stanę się wszystkim dla  wszystkich, jak najczulszy i najbardziej kochający Ojciec. Będę w zażyłości z  wami wszystkimi, oddając się wam wszystkim, czyniąc się małym, aby was uczynić  wielkimi na wieczność. Większa część niewierzących, ateistów, bezbożników i  różnych wspólnot trwa w niegodziwości i niewierze, ponieważ sądzą, że Ja będę  wymagał od nich rzeczy niemożliwych. Sądzą, że będą musieli poddać się Moim  rozkazom niby niewolnicy tyranowi, który - spowity w swą potęgę i pyszny -  pozostaje daleko od swych poddanych, aby zmusić ich do szacunku i pobożności.  Nie, nie, dzieci Moje! Umiem uczynić się małym tysiąc razy bardziej niż  przypuszczacie. Wymagam natomiast wiernego przestrzegania przykazań, które dałem  Mojemu Kościołowi, byście byli stworzeniami rozumnymi i nie przypominali  zwierząt przez nieposłuszeństwo i złe skłonności; byście mogli zachować ten  skarb, którym jest wasza dusza, ofiarowana wam przeze Mnie w pełni boskiej  piękności, w jaką ją przyoblekłem.

Was -  którzy pracować będziecie dla Mojej chwały i podejmiecie się zadania  polegającego na tym, żeby Mnie poznano, czczono i kochano - zapewniam, że wasza  nagroda będzie wielka. Policzę bowiem wszystko, nawet najmniejszy wysiłek, jaki  podejmiecie i odpłacę wam za wszystko stokrotnie w wieczności. To wam  powiedziałem: w świętym Kościele trzeba uzupełnić kult, oddając w szczególny  sposób cześć Twórcy tej społeczności, Temu, który przyszedł, aby Kościół  założyć, Temu, który jest jego duszą - Bogu w trzech Osobach: Ojcu, Synowi i  Duchowi Świętemu.

To święto powinno służyć uświadomieniu i głębszej kontemplacji Ojcostwa Bożego oraz Jego miłości do całej ludzkości.